Mijn grootste Paradox. mijn grootste liefde tegenover mijn grootste leugen. ierland tegenover christendom.
"De feestdag valt op 17 maart, waarbij men de beschermheilige van het land, Sint-Patrick, of Patricius herdenkt." hij was de brenger van het christendom in Ierland. En daar ligt mijn Paradox. Ik hou van Ierland. ik ben er 1 keer geweest, 3 weken lang, en sindsdien heb ik heimwee. heimwee naar de 1000 kleuren groen. heimwee naar mystique van het land. weet je waarom er zoveel verhalen zijn over wezens, elven, kobolden, en andere mystique wezens? omdat je ze daar echt kunt zien. Ze schieten net een glimp in je ooghoek voorbij, en niet één keer maar meerdere malen. Ook toen ik naar schotland ging had ik het zelfde. Ook het peganisme, toch wel europa's oudste geloof heeft zijn stempel bij mij achter gelaten. Queen Mebd, wiens naam ik in eer noem, is ook voor mij de belichaming vaan de Aardgodin, de moeder. En samen met de gehoornde god zorgen ze voor het leven, de kleuren, de pracht en praal. maar ook de elende, de ziektse, de dwalingen en de Dood. want zonder dood is er geen leven.
Maar het christendom heeft er met een fantastische PR campagne alles van het oude geloof verbannen. het Heidens genoemd en er de duivels zegel op geplakt. En dat terwijl ze niet eens weten wie de duivel echt is...
De Feestdag brengt mij dus terug naar Ierland wat ik heel fijn vind, op de rug van een "heilige" waar ik een hekel aan heb...